Terug

Het is grappig om je te bedenken dat ik sinds ik van de zomer mijn voeten weer op de Nederlandse bodem heb ik nog helemaal niets heb geschreven voor mijn blog en daar ook absoluut geen zin in had. Nu ik weer in het vliegtuig zit om mijn vrienden daar weer eens op te zoeken, heb ik echt een hele sterke neiging om te gaan schrijven. Tja, en waarom zou ik daar niet gewoon aan toegeven en mijn hoofd leeg te schrijven? Ik heb toch niets beters te doen. Ik ben me al drieenhalf uur aan het vervelen en ik moet nog twee uur.
Ik heb nog maar een film gekeken, terwijl ik meestal zo veel mogelijk films kijk op een vlucht. Nu heb ik daar kennelijk niet zo’n behoefte aan.
Mijn buurman wil ik ook wel iets over vertellen, allereerst vindt hij kennelijk de Simpsons heel erg leuk, want dat kijkt hij nu en hij moet er soms ontiegelijk hard om lachen. Verder is het een prima kerel hoor. ;) Hij is een Amerikaan die in Italie woont en daar lekker zijn ding doet met muziek en theater, klinkt erg interessant.
Wat verder vooral lastig is is het gemis. Ook daar had ik nooit last van. Ja vorig jaar heb ik Nederland en de mensen er in wel eens gemist natuurlijk, maar heel weinig en al helemaal niet op de vlucht er naartoe al. Dat zit nu iets anders, dingen zijn veranderd. Het is dan ook niet Nederland dat ik mis en ook niet echt de mensen er in, maar een specifiek iemand… Het zit namelijk zo, sinds twee weken en vier dagen heb ik nu een vriend, een hele leuke jongen, Rik genaamd. En ja ik heb hem heus wel eens een dag niet gezien. Maar het idee dat hij zo ver weg is en ik hem dus de komende tien dagen niet ga zien is niet echt een idee waar ik een vreugde dansje van zou doen en een gat in de lucht zou springen. Ach, ik denk ook best dat het goed zal zijn om eventjes elkaar niet te zien. Ik weet niet precies waarvoor, maar ja het is vast ergens goed voor :)
Natuurlijk heb ik nog steeds heel veel zin in deze trip. Ik zie er echt naar uit mijn vrienden te zien. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal zijn om iedereen weer te zien, maar ook om weer op MorningStar rond te lopen. Ik heb echt geen idee hoe deze tien dagen er uit gaan zien, ik weet waar ik ga slapen en dat is het.
Ik zie alleen wel best wel op tegen de hele tijd engels praten, ik ben er nu weer een beetje uit en het is echt vermoeiend. Ook dat gaat wel goed komen denk ik. Ik moet vast (hoop ik) gewoon weer even wennen.