Charlotte
Mijn kamer
Obama is hier niet zo geliefd
Het winter bal
Sietse met een van mijn fietsen
Samen eten met Sietse
Een geweer schieten
donderdag 25 februari 2010
wat foto's en filmpjes
Charlotte
Mijn kamer
Obama is hier niet zo geliefd
Het winter bal
Sietse met een van mijn fietsen
Samen eten met Sietse
Een geweer schieten
dinsdag 23 februari 2010
Special Forces
Jullie hebben me af en toe over Special Forces horen praten. Over physical trainings (PT's) in de ochtenden, de challenge trips, het werken in de keuken en dan nu de fundraising.
Dit alles leidt allemaal toe ons deployment. Zoals het er nu voor staat gaan we in de eerste week van mei vertrekken en komen we na ongeveer drie weken weer terug.
Ik weet niet precies wat we gaan doen, maar ik zal een beetje uitleggen wat ik er over te horen krijg.
We gaan in teams van ongeveer zeven man naar waarschijnlijk een van de volgende vier bestemmingen: Kenya, Haiti, Rio de Janeiro (Brazil) of Blumenau (Brazil).
Het team dat naar Kenya gaat, gaat ZAO helpen. ZAO boort waterbronnen voor afgelegen dorpjes. Daar gaan ze bij helpen en verder zullen ze ook tijd hebben met de bewoners, spreken in kerkjes. Vorig jaar heeft het team dat daar heen is geweest ontzettend veel genezingen gezien en veel mensen tot God geleid.
Met Special Forces zijn ze nog nooit eerder bij de andere bestemmingen geweest. Dus ik kan niet precies zeggen wat die gaan doen. Ik weet ook nog niet waar ik heen ga. Ik weet wel dat we ontzettend uitgedaagd zullen worden en dat dit jaar van hard werken het absoluut waard zal worden.
Om alle dingen die we daar willen doen om de gebieden waar we heen gaan zo goed mogelijk te ondersteunen hebben we heel veel geld nodig. Daar voor werken we in de keuken en doen we allerlei fundraising activiteiten om zoveel mogelijk geld op te halen.
Alle meiden gaan bijvoorbeeld de halve marathon rennen in april en daar zoek ik nog sponsors voor.
Maar ik ben ook op zoek naar mensen die mij willen ondersteunen voor mijn ticket of die gewoon willen bijdragen aan het werk wat wij zullen doen.
Het ticket moet ik al heel snel betalen en dat zal 900 dollar kosten. Dus ik wil een beroep doen op jullie, mijn thuisfront! Ik heb jullie hulp hierbij nodig. En het lijkt misschien een groot bedrag, maar als iedereen die dit leest geeft wat hij of zij op zijn hart heeft om te geven weet ik zeker dat ik al een heel eind kom. Ik hoop dat het zoveel zal zijn dat ik kan bijdragen aan de pot. Misschien is er wel iemand die mijn hele ticket wil betalen :)
Als me wilt ondersteunen dan kan je het geld overmaken naar:
Ing: 69.25.73.178 t.n.v. Evangelische gemeente “De Schuilplaats” te Ede, onder vermelding van "Lisa SFmissions".
Dit is een kerk, dus wat je overmaakt is belasting aftrekbaar.
Ik wil jullie allemaal alvast heel erg bedanken als je me wilt ondersteunen!
En ik wil jullie ook vragen om me in gebed te ondersteunen. De dingen die we gaan doen in het gebied waar we heen gaan zullen een blijvende impact hebben, maar om die te doen hebben we zeker ook veel gebed nodig!
Zodra ik meer weet over wat we gaan doen zal ik het laten weten.
Dit alles leidt allemaal toe ons deployment. Zoals het er nu voor staat gaan we in de eerste week van mei vertrekken en komen we na ongeveer drie weken weer terug.
Ik weet niet precies wat we gaan doen, maar ik zal een beetje uitleggen wat ik er over te horen krijg.
We gaan in teams van ongeveer zeven man naar waarschijnlijk een van de volgende vier bestemmingen: Kenya, Haiti, Rio de Janeiro (Brazil) of Blumenau (Brazil).
Het team dat naar Kenya gaat, gaat ZAO helpen. ZAO boort waterbronnen voor afgelegen dorpjes. Daar gaan ze bij helpen en verder zullen ze ook tijd hebben met de bewoners, spreken in kerkjes. Vorig jaar heeft het team dat daar heen is geweest ontzettend veel genezingen gezien en veel mensen tot God geleid.
Met Special Forces zijn ze nog nooit eerder bij de andere bestemmingen geweest. Dus ik kan niet precies zeggen wat die gaan doen. Ik weet ook nog niet waar ik heen ga. Ik weet wel dat we ontzettend uitgedaagd zullen worden en dat dit jaar van hard werken het absoluut waard zal worden.
Om alle dingen die we daar willen doen om de gebieden waar we heen gaan zo goed mogelijk te ondersteunen hebben we heel veel geld nodig. Daar voor werken we in de keuken en doen we allerlei fundraising activiteiten om zoveel mogelijk geld op te halen.
Alle meiden gaan bijvoorbeeld de halve marathon rennen in april en daar zoek ik nog sponsors voor.
Maar ik ben ook op zoek naar mensen die mij willen ondersteunen voor mijn ticket of die gewoon willen bijdragen aan het werk wat wij zullen doen.
Het ticket moet ik al heel snel betalen en dat zal 900 dollar kosten. Dus ik wil een beroep doen op jullie, mijn thuisfront! Ik heb jullie hulp hierbij nodig. En het lijkt misschien een groot bedrag, maar als iedereen die dit leest geeft wat hij of zij op zijn hart heeft om te geven weet ik zeker dat ik al een heel eind kom. Ik hoop dat het zoveel zal zijn dat ik kan bijdragen aan de pot. Misschien is er wel iemand die mijn hele ticket wil betalen :)
Als me wilt ondersteunen dan kan je het geld overmaken naar:
Ing: 69.25.73.178 t.n.v. Evangelische gemeente “De Schuilplaats” te Ede, onder vermelding van "Lisa SFmissions".
Dit is een kerk, dus wat je overmaakt is belasting aftrekbaar.
Ik wil jullie allemaal alvast heel erg bedanken als je me wilt ondersteunen!
En ik wil jullie ook vragen om me in gebed te ondersteunen. De dingen die we gaan doen in het gebied waar we heen gaan zullen een blijvende impact hebben, maar om die te doen hebben we zeker ook veel gebed nodig!
Zodra ik meer weet over wat we gaan doen zal ik het laten weten.
zondag 21 februari 2010
Sietse hier
Donderdag is Sietse eindelijk aangekomen. En jaar geleden begonnen we er al over te praten en nu is het dan zover, het kleine broertje is de grote zus aan het bezoeken :)
Om eerlijk te zijn had ik hem bijna een dag op het vliegveld laten zitten. Ik had me namelijk vergist in de dag. Ik snap niet helemaal hoe dat is gebeurd, omdat Sietse in het begin al aan gegeven had dat hij op een donderdag zou komen. Op de een of andere manier had ik dus in mijn hoofd dat hij vrijdag zou komen. En toen zag ik mijn vaders status op Facebook met iets dat Sietse bijna bij zijn zus in Amerika zou zijn. En ik dacht: dat is wel een beetje vroeg om op Facebook te zetten, maar ja misschien doet hij dat wel omdat ie er niet zovaak op zit of zo. En toen die avond kreeg ik opeens een helder moment dat Sietse dus heel lang tegen me geleden gezegd had vanaf donderdag vrij te hebben gevraagd van school. Dus ik dacht laat ik nog maar even de datum checken. Dus woensdag om 12 uur in de nacht kwam ik er achter dat hij dus die dag er na, donderdag dus, zou komen!
Verder is alles goed gegaan :)
Afgelopen weekend was een conferentie gaande dus Sietse kwam op het juiste moment binnen. Maar goed omdat ik dacht dat hij vrijdag zou komen had ik me op gegeven om in de keuken te werken, dus de eerste paar uren dat hij op MorningStar was moest hij zichzelf vermaken.
Volgens mij heeft hij wel ontzettend van de conferentie genoten, na twee dagen riep die al dat hij niet meer naar huis wilde.
De jongens waar hij verblijft vinden ook helemaal leuk en hele opluchting voor mij. Dan voel ik me niet zo bezwaard dat hij soms zonder mij in dat huis zit. Zaterdag heb ik hem zelfs nouwelijks gezien, hij was de hele tijd dingen aan het doen met hen.
Zaterdag had ik zelf profetische teams, daar heb ik erg van genoten. Het was voor mij een poos geleden dat ik dat had gedaan, iets van voor de kerst. Maar het ging heel goed en ik merkte ook dat het Engels spreken veel beter ging. Het spreken wordt steeds makkelijker en ik kan heel makkelijk van taal veranderen nu. Ik kan twee gesprekken door elkaar houden in twee talen en dan gaat het gewoon goed. Aan de andere kant begin ik ook een beetje te vergeten hoe je bepaalde dingen in het Nederlands zegt.
Vandaag hebben we noteboekjes beplakt om te verkopen als fundraising voor Special Forces. Dat was ontzettend leuk en ontspannend heerlijk om creatief bezig te zijn. Oh en niet te vergeten, we zaten eerst buiten, maar ik ging binnen verder omdat het te warm was in de zon :)
Morgenochtend weer Special Forces en Sietse gaat deze keer mee trainen!
Om eerlijk te zijn had ik hem bijna een dag op het vliegveld laten zitten. Ik had me namelijk vergist in de dag. Ik snap niet helemaal hoe dat is gebeurd, omdat Sietse in het begin al aan gegeven had dat hij op een donderdag zou komen. Op de een of andere manier had ik dus in mijn hoofd dat hij vrijdag zou komen. En toen zag ik mijn vaders status op Facebook met iets dat Sietse bijna bij zijn zus in Amerika zou zijn. En ik dacht: dat is wel een beetje vroeg om op Facebook te zetten, maar ja misschien doet hij dat wel omdat ie er niet zovaak op zit of zo. En toen die avond kreeg ik opeens een helder moment dat Sietse dus heel lang tegen me geleden gezegd had vanaf donderdag vrij te hebben gevraagd van school. Dus ik dacht laat ik nog maar even de datum checken. Dus woensdag om 12 uur in de nacht kwam ik er achter dat hij dus die dag er na, donderdag dus, zou komen!
Verder is alles goed gegaan :)
Afgelopen weekend was een conferentie gaande dus Sietse kwam op het juiste moment binnen. Maar goed omdat ik dacht dat hij vrijdag zou komen had ik me op gegeven om in de keuken te werken, dus de eerste paar uren dat hij op MorningStar was moest hij zichzelf vermaken.
Volgens mij heeft hij wel ontzettend van de conferentie genoten, na twee dagen riep die al dat hij niet meer naar huis wilde.
De jongens waar hij verblijft vinden ook helemaal leuk en hele opluchting voor mij. Dan voel ik me niet zo bezwaard dat hij soms zonder mij in dat huis zit. Zaterdag heb ik hem zelfs nouwelijks gezien, hij was de hele tijd dingen aan het doen met hen.
Zaterdag had ik zelf profetische teams, daar heb ik erg van genoten. Het was voor mij een poos geleden dat ik dat had gedaan, iets van voor de kerst. Maar het ging heel goed en ik merkte ook dat het Engels spreken veel beter ging. Het spreken wordt steeds makkelijker en ik kan heel makkelijk van taal veranderen nu. Ik kan twee gesprekken door elkaar houden in twee talen en dan gaat het gewoon goed. Aan de andere kant begin ik ook een beetje te vergeten hoe je bepaalde dingen in het Nederlands zegt.
Vandaag hebben we noteboekjes beplakt om te verkopen als fundraising voor Special Forces. Dat was ontzettend leuk en ontspannend heerlijk om creatief bezig te zijn. Oh en niet te vergeten, we zaten eerst buiten, maar ik ging binnen verder omdat het te warm was in de zon :)
Morgenochtend weer Special Forces en Sietse gaat deze keer mee trainen!
dinsdag 9 februari 2010
Ziek
Ik ben ziek en ik kan niet slapen, dus ga ik maar even schrijven. Hopelijk val ik hiervan in slaap...
Ik heb een super druk weekend gehad met weinig slaap en vitaminen, dus ik denk dat mijn weerstand flink afgezwakt was. Er zijn echt super veel studenten die nu ziek zijn. Volgens mij hebben we allemaal een griepje.
Dat sneeuw weekend was een erg rustig weekend, we hadden zelfs een extra dag vrij gekregen om lekker uitgerust die week in te gaan. Woensdag startte namelijk de vierdaagse genezingsconferentie van Todd Bentley. Die was super intens, er waren wel vier meetingen op een dag en de avond meetingen duurden wel vijf uur! Bovendien werkte ik ook nog eens in de keuken, dus moest ik er vaak vroeg uit. Maar ik heb erg genoten van die tijd. Ik heb God ervaren en veel genezingen gezien.
Zondag had ik gewoon rust moeten nemen. En dat had ik ook wel een beetje gedaan, maar het was niet genoeg. Ik heb lekker uitgeslapen, maar voor Special Forces moest ik vijf mile rennen. Daarna moest ik het huis voorbereiden voor de Superbowl party. Ik had namelijk allemaal mensen uitgenodigd om Superbowl te kijken bij ons thuis. Superbowl is de American Football finale wat alle Amerikanen altijd samen kijken terwijl ze veel ongezond eten eten.
Ik had gevraagd of iedereen wat te eten mee wilde nemen, maar ik had natuurlijk kunnen weten dat dat een moeilijke vraag is voor jongens... Alleen de meisjes hadden iets mee genomen. Zelf had ik twee pizza's gekocht en toen ik ze op tafel zette zei ik er bij dat we niet meer hadden dan twee pizza's omdat niemand eten mee had genomen. Met als gevolg dat iedereen zich te schuldig voelde om een stukje pizza te nemen. En toen voelde ik me weer schuldig dat ik dat gezegd had... Al met al is de pizza wel op gekomen en was het gezellig. Bovendien won het team waar ik voor was. Ik begin Football trouwens steeds beter te begrijpen.
Maandag ochtend moest ik weer vroeg op voor PT's, en dat was de moeilijkste tot nu toe, waarschijnlijk omdat mijn lichaam zich al niet meer goed voelde.
Er is nu weer een conferentie gaande dus moeten we weer helpen in de keuken. Gister ochtend hadden ze niet genoeg, dus ben ik ze te hulp gesprongen. Toen kwam ik er achter dat ik me niet zo goed voelde, maar ik ging toch niet meteen naar bed. Ik had namelijk nog een afspraak met twee vriendinnen om te gaan winkelen. Om vijf uur was ik thuis en ben ik mijn bed in gestrompeld om er vandaag om half een weer uit te komen. Ik moest namelijk weer in de keuken werken. Gelukkig was het niet zo druk in de keuken en mocht ik na een uur naar huis. Maar goed hoe graag ik ook zou willen slapen nu, het lukt niet echt.
O ja, mijn neus piercing was dicht gegroeid voor de kerst, dus die heb ik vorig weekend weer door geprikt :)
Ik heb een super druk weekend gehad met weinig slaap en vitaminen, dus ik denk dat mijn weerstand flink afgezwakt was. Er zijn echt super veel studenten die nu ziek zijn. Volgens mij hebben we allemaal een griepje.
Dat sneeuw weekend was een erg rustig weekend, we hadden zelfs een extra dag vrij gekregen om lekker uitgerust die week in te gaan. Woensdag startte namelijk de vierdaagse genezingsconferentie van Todd Bentley. Die was super intens, er waren wel vier meetingen op een dag en de avond meetingen duurden wel vijf uur! Bovendien werkte ik ook nog eens in de keuken, dus moest ik er vaak vroeg uit. Maar ik heb erg genoten van die tijd. Ik heb God ervaren en veel genezingen gezien.
Zondag had ik gewoon rust moeten nemen. En dat had ik ook wel een beetje gedaan, maar het was niet genoeg. Ik heb lekker uitgeslapen, maar voor Special Forces moest ik vijf mile rennen. Daarna moest ik het huis voorbereiden voor de Superbowl party. Ik had namelijk allemaal mensen uitgenodigd om Superbowl te kijken bij ons thuis. Superbowl is de American Football finale wat alle Amerikanen altijd samen kijken terwijl ze veel ongezond eten eten.
Ik had gevraagd of iedereen wat te eten mee wilde nemen, maar ik had natuurlijk kunnen weten dat dat een moeilijke vraag is voor jongens... Alleen de meisjes hadden iets mee genomen. Zelf had ik twee pizza's gekocht en toen ik ze op tafel zette zei ik er bij dat we niet meer hadden dan twee pizza's omdat niemand eten mee had genomen. Met als gevolg dat iedereen zich te schuldig voelde om een stukje pizza te nemen. En toen voelde ik me weer schuldig dat ik dat gezegd had... Al met al is de pizza wel op gekomen en was het gezellig. Bovendien won het team waar ik voor was. Ik begin Football trouwens steeds beter te begrijpen.
Maandag ochtend moest ik weer vroeg op voor PT's, en dat was de moeilijkste tot nu toe, waarschijnlijk omdat mijn lichaam zich al niet meer goed voelde.
Er is nu weer een conferentie gaande dus moeten we weer helpen in de keuken. Gister ochtend hadden ze niet genoeg, dus ben ik ze te hulp gesprongen. Toen kwam ik er achter dat ik me niet zo goed voelde, maar ik ging toch niet meteen naar bed. Ik had namelijk nog een afspraak met twee vriendinnen om te gaan winkelen. Om vijf uur was ik thuis en ben ik mijn bed in gestrompeld om er vandaag om half een weer uit te komen. Ik moest namelijk weer in de keuken werken. Gelukkig was het niet zo druk in de keuken en mocht ik na een uur naar huis. Maar goed hoe graag ik ook zou willen slapen nu, het lukt niet echt.
O ja, mijn neus piercing was dicht gegroeid voor de kerst, dus die heb ik vorig weekend weer door geprikt :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
