Haiti

Het is bijna 100 procent zeker dat ik naar Haiti ga! We gaan waarschijnlijk met de hele groep.
We zullen mee helpen met de opbouw van het land, maar niet door fysieke gebouwen te bouwen. We zullen de geestelijke funderingen leggen. Hoe dat er precies gaat uitzien weet ik ook niet helemaal.
Wel weet ik dat we een grote jongeren conferentie gaan houden waar ze duizenden jongeren verwachten.
Het zou heel goed kunnen zijn dat we ook gaan helpen met practische dingen, het uitdelen van eten en water bijvoorbeeld. Maar we weten nog niet veel details.
We zullen waarschijnlijk slapen in tenten en het is het regenseizoen... Het is maar goed dat ik dat al heb geoefend met SF.

Ik heb er heel veel zin, ik geloof dat God grote dingen gaat doen.

Nogmaals als je mij wilt ondersteunen of Haiti wilt helpen kan je geld overmaken naar de Schuilplaats, dan is het belastingaftrekbaar. Zij maken het dan over naar mij en ik naar Special Forces. Het rekening nummer van de evangelische gemeente "de Schuilplaats" is 69.25.73.178 ovv "Lisa SFmissions"

Weer wat geleerd

Vandaag heb ik weer iets nieuws geleerd over Amerika. De mailbussen die aan de kant van de weg staan kan je gebruiken om post in te ontvangen en om post in op te sturen. Als je er een brief in doet moet je het vlaggetje omhoog doen zodat de postbode weet dat er iets in zit dat hij mee moet nemen.
Ik vond dat best handig eigenlijk, Amerikanen hebben toch nog best wel handige/creative oplossingen!

Voor de rest heb ik Sietse naar het vliegveld gebracht dinsdag. Iedereen hier mist hem wel een beetje. Hij heeft veel vrienden gemaakt en veel zijn onder de indruk van zijn hart voor God op deze leeftijd.

Het was super leuk om hem hier te hebben en hij heeft zich zeker gedragen. Toch ben ik wel blij dat hij nu weer weg is. Als er iemand op bezoek is word ik sneller moe, omdat ik ook de hele tijd denk aan die ander en me druk maak of die zich wel vermaakt.
Afgelopen weekend voelde ik me dan ook niet zo goed. Ik zag het allemaal even niet meer zitten, ik had nergens meer zin in.
Maar dinsdagochtend was de les erg goed en dat bracht helderheid in mijn hoofd. En toen kon ik me over dat negatieve gevoel heen zetten en nu kan ik er weer voor gaan. Ik heb er weer helemaal zin in. En ik ben vastbesloten te genieten en zoveel mogelijk in me op te nemen deze laatste paar maanden.

Gister was er een man uit Haiti die wat vertelde over de aardbeving. Hij was aan het huilen op het podium. Zo'n grote zwarte man, aan het huilen... Het greep mijn hart, ookal kan ik me nog steeds niet voorstellen hoe het geweest moet zijn. Ik zat ook te huilen in de les. Maar ik geloof zeker dat God een plan heeft voor dit land en het allemaal ten goede wil keren. Een maand na de aarbeving heeft het land drie dagen lang gebeden en God aanbeden. Is dat niet geweldig? Een land dat 106 jaar geleden aan de duivel gewijd is, is zich nu aan het bekeren!