Laat ik maar weer even een update geven over mijn deployment. Ik ga dus naar Haiti voor iedereen die dat nog niet wist. Ik vertrek niet de eerste, maar de dertiende van mei. Ik zal daar zijn voor elf dagen.
We verblijven in Pastor Vincents huis, in Port au Prince. Wat we gaan doen is nog onduidelijk.
Er is wel een team van 15 studenten die overmorgen al gaan, zij gaan die jongeren conferentie houden. Als ze terug komen kunnen ze ons laten weten wat nodig is en gaan we brengen wat ze nodig hebben. Als dat nog een conferentie is wordt dat het, het kan ook zijn huizen opbouwen, of kinder werk.
Improvise, adapt and overcome (improviseren, aanpassen en overwinnen) dat is ons motto, dus dat zullen we toepassen denk ik.
Ik wilde dat ik meer wist zodat ik het kon vertellen, ik heb ondertussen geleerd te leven met niet weten...
donderdag 29 april 2010
God voorziet
De laatste paar maanden was ik best een beetje krap met geld. Vaak had ik elke maand net iets te kort, wat ervoor zorgde dat ik met mijn creditcard onder nul zat.
Vorige week hadden we een conferentie waar ze gingen bidden voor mensen met schulden. En gewoon voor financiele doorbraak. Ook ik liet voor mij bidden.
En gister in de les stond een van mijn huisgenoten vooraan, want ze had wat te zeggen. Ik was niet eens echt aan het op letten, totdat ze mijn naam zei. Ze vertelde dat ze een droom had gehad dat de hele klas would sow in to me (mij geld geven, maar dat wordt dan zaaien genoemd). Dat hadden we wel vaker gedaan bij anderen uit de klas, maar dat was al weer een poos geleden. Wat ik nu totaal daarvan heb ontvangen is 640 dollar, maar er is nog meer onderweg, mensen die geen cash hadden gaan het nog aan mij geven.
Bovendien kwamen er ook nog zes mensen naar voren om mij profetische woorden te geven. Ik was helemaal verbijsterd, verast en super blij natuurlijk!
God is geweldig hoe Hij zo onze nood ziet en ons daarin toekomt!
Vorige week hadden we een conferentie waar ze gingen bidden voor mensen met schulden. En gewoon voor financiele doorbraak. Ook ik liet voor mij bidden.
En gister in de les stond een van mijn huisgenoten vooraan, want ze had wat te zeggen. Ik was niet eens echt aan het op letten, totdat ze mijn naam zei. Ze vertelde dat ze een droom had gehad dat de hele klas would sow in to me (mij geld geven, maar dat wordt dan zaaien genoemd). Dat hadden we wel vaker gedaan bij anderen uit de klas, maar dat was al weer een poos geleden. Wat ik nu totaal daarvan heb ontvangen is 640 dollar, maar er is nog meer onderweg, mensen die geen cash hadden gaan het nog aan mij geven.
Bovendien kwamen er ook nog zes mensen naar voren om mij profetische woorden te geven. Ik was helemaal verbijsterd, verast en super blij natuurlijk!
God is geweldig hoe Hij zo onze nood ziet en ons daarin toekomt!
maandag 12 april 2010
Challengetrip 4
Aller eerst, het gaat nog steeds goed met mij. Ik weet dat ik een poos niet heb geschreven. Dat was meer omdat ik het zo druk heb gehad en niet wist waar ik moest beginnen met schrijven.
Ik heb mijn waarschijnlijk laatste challenge trip gehad. De eerste dag regende het zo hard dat ik binnen 5 minuten doorweekt was terwijl ik een "regenjas" aan had. Mijn team was gelukkig half op tijd met onze tent op zetten. Het was al aan het regenen, maar het begon pas echt hard te regenen toen we de buitentent hadden opgezet. Sommige mensen hadden echt bakken met water in hun tent.
Gelukkig mochten we vroeg naar bed en hadden we niet echt een avond programma. De spullen in mijn tas waren nog droog, dus kon ik best wel slapen en ik had het niet koud. Maar ik hoorde van een meisje met de natte tent dat het de ergste nacht van haar leven was.
In de ochtend deden we ook lekker rustig aan. We verplaatsten ons kamp van de voet van de heuvel naar de top. Het was ondertussen droog geworden en de zon was lekker aan het schijnen. Alles wat nat was legden we in de zon om te drogen.
Nadat we lekker onze tijd hadden genomen werden we ongeveer een uur van het kamp ergens afgezet. We werden in 3 teams verdeeld en we moesten weer terug lopen naar het kamp. We hadden geen idee hoe ver het was of hoe lang het zou duren. Wat ze ons wel vertelden was dat we de wandelpaden moesten volgen, maar we moesten zelf de richting kiezen. We konden het dus lang of kort maken, op basis van onze keuzes.
Het leukste van deze hike vond ik dat ik de leider was. Het was leuk om daarin uit te stappen en ook te zien dat ze me vertrouwden. Aan het eind van de dag zagen we dreigende wolken komen. Ik had veel spullen buiten de tent liggen om te drogen, en ik had geen zin om ze nat te laten regenen. De rest van het team had zelf niet zoveel zin om nat te worden, dus begonnen we wat steviger door te lopen. Op het moment dat we het kamp bereikten, het was al donker, begon het te regenen. Omdat wij het eerste team waren legden we alle spullen droog, ook van de andere teams, omdat het we het sneu vonden dat ze in de regen moesten lopen.
Na twee uur wachten en eten kwamen de twee andere teams nat en koud aan.
Dat was een groot deel van challenge trip 4.
Ik kan me niet helemaal meer herinneren wat ik in die anderhalve week daarna heb gedaan.
Ik heb mijn waarschijnlijk laatste challenge trip gehad. De eerste dag regende het zo hard dat ik binnen 5 minuten doorweekt was terwijl ik een "regenjas" aan had. Mijn team was gelukkig half op tijd met onze tent op zetten. Het was al aan het regenen, maar het begon pas echt hard te regenen toen we de buitentent hadden opgezet. Sommige mensen hadden echt bakken met water in hun tent.
Gelukkig mochten we vroeg naar bed en hadden we niet echt een avond programma. De spullen in mijn tas waren nog droog, dus kon ik best wel slapen en ik had het niet koud. Maar ik hoorde van een meisje met de natte tent dat het de ergste nacht van haar leven was.
In de ochtend deden we ook lekker rustig aan. We verplaatsten ons kamp van de voet van de heuvel naar de top. Het was ondertussen droog geworden en de zon was lekker aan het schijnen. Alles wat nat was legden we in de zon om te drogen.
Nadat we lekker onze tijd hadden genomen werden we ongeveer een uur van het kamp ergens afgezet. We werden in 3 teams verdeeld en we moesten weer terug lopen naar het kamp. We hadden geen idee hoe ver het was of hoe lang het zou duren. Wat ze ons wel vertelden was dat we de wandelpaden moesten volgen, maar we moesten zelf de richting kiezen. We konden het dus lang of kort maken, op basis van onze keuzes.
Het leukste van deze hike vond ik dat ik de leider was. Het was leuk om daarin uit te stappen en ook te zien dat ze me vertrouwden. Aan het eind van de dag zagen we dreigende wolken komen. Ik had veel spullen buiten de tent liggen om te drogen, en ik had geen zin om ze nat te laten regenen. De rest van het team had zelf niet zoveel zin om nat te worden, dus begonnen we wat steviger door te lopen. Op het moment dat we het kamp bereikten, het was al donker, begon het te regenen. Omdat wij het eerste team waren legden we alle spullen droog, ook van de andere teams, omdat het we het sneu vonden dat ze in de regen moesten lopen.
Na twee uur wachten en eten kwamen de twee andere teams nat en koud aan.
Dat was een groot deel van challenge trip 4.
Ik kan me niet helemaal meer herinneren wat ik in die anderhalve week daarna heb gedaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)
